Agressie tegen NS Medewerkers

Waar zouden we zijn zonder de man en de vrouw op de trein?

De laatste maanden lezen we steeds meer nieuwsberichten over agressie tegen NS-Personeel. Het is een trieste gewaarwording dat kennelijk steeds meer mensen denken dat schelden, fysiek geweld en dreigementen de juiste manieren zijn om om te gaan met een mens dat gewoon zijn werk doet.

Irritatie

Als veelvuldig treinreiziger kan ik soms ook best vermoeid raken door ogenschijnlijk eeuwige vertragingen, blaadjes op de rails, rode seinen, vertraagde stoptreinen waar mijn sneltrein achteraan sukkelt en omleidingen met extra busrit. Natuurlijk is het irritant dat elke overstap spannend is omdat je ‘m door een kleine vertraging gaat missen. Er zijn veel aspecten waar de reiziger kritisch mag (en moet) zijn. Maar aan één uitspraak van de NS valt niet te tornen: “handen af van het personeel”!

Ik las dat velen het wellicht een aardig idee zouden vinden als treinpersoneel bewapend zou worden met pepperspray en wapenstok. In Amerika horen we extreme republikeinen en de wapenlobby vaak schreeuwen om het bewapenen van onderwijzers. Dan schud ik het hoofd en denk ik: “only in America”. Niet dus.

Het bewapenen van treinpersoneel is complexer dan het idee lijkt. De preventieve werking hiervan valt lastig aan te tonen. Ook kan het een vals gevoel van veiligheid geven. Wapens als pepperspray of een stok effectief gebruiken is vaak lastiger dan het lijkt en kunnen wellicht een escalerend karakter hebben. Je moet je personeel trainen in het gebruik van deze middelen, en het resultaat kan nog steeds zijn dat het geweld vooral toeneemt.

Geen woorden maar daden

NS personeel meer aandacht geven door ze te steunen, in het zonnetje te zetten, te trainen in omgaan met lastig en agressief gedrag, er voor elkaar te zijn en vooral duidelijk maken naar het publiek toe dat ze gerespecteerd dienen te worden lijkt me effectiever dan zelf ook te grijpen naar geweldsmogelijkheden. De overheid heeft met politie en het leger het geweldsmonopolie, en ik hoop voor alle conducteurs dat de steun vooral vanuit het publiek en overheid eens een keer niet alleen bij woorden blijft, maar ook voorzien gaat worden van daden.